Kunsthandel Pygmalion geeft met de tentoonstelling Leveranciers van Schoonheid een inkijkje in de bruisende wereld van de negentiende-eeuwse kunsthandelaren.

Met kunstwerken uit eigen collectie van onder meer George Hendrik Breitner en Isaac Israëls worden verschillende details van de negentiende-eeuwse kunsthandel belicht. De bijzondere relatie tussen kunstenaar en kunsthandelaar vormt de rode draad van de tentoonstelling. De kunsthandel zoals we die vandaag de dag kennen heeft zijn oorsprong in de negentiende eeuw. In deze periode speelden kunsthandelaren met een eigen galerie in toenemende mate een belangrijke rol binnen de kunstwereld. Firma’s als het Amsterdamse Frans Buffa & Zonen en het Haagse Goupil waren gevestigde namen met een internationale klantenkring. Schilderijen van vooraanstaande kunstenaars waren regelmatig voor het grote publiek in de etalages te bewonderen.

Van kunst kijken naar kunst kopen
Met name vanaf de tweede helft van de negentiende-eeuw ontstond er een hernieuwde interesse in eigentijdse schilderkunst. Kunsthandelaren verkregen daarmee een belangrijke positie in de distributie van schilderijen en boden kunstenaars een podium met marketingstrategieën die nu nog steeds worden gebruikt. Hiermee waren zij in feite grondleggers van de principes van de hedendaagse kunsthandel. Als heuse poortwachters op de kunstmarkt bepaalden de vooraanstaande handelaren wie de “It Factor” had. Zo konden zij een kunstenaarscarrière maken of breken. Kunsthandelaren dwongen in sommige gevallen zelfs artistieke aanpassingen van een schilder af om de verkoop van zijn kunstwerken te bevorderen. De artistieke waarde van schilderkunst werd steeds vaker uitgedrukt in geldwaarde op een prijskaartje.

Tentoonstelling: geldwolf versus kunstkenner
Kunsthandel Pygmalion illustreert aan de hand van vele kunstwerken uit eigen collectie de veranderende rol van de kunsthandelaar in de negentiende eeuw. Het onderwerp van de historische kunsthandel spreekt tot de verbeelding en leidde in het verleden tot verschillende museale tentoonstellingen in onder meer het Rijksmuseum Amsterdam en Singer Laren. Het is daarom extra bijzonder dat Pygmalion als actief opererende kunsthandel de rol van de negentiende-eeuwse kunsthandelaar centraal stelt in een boeiende tentoonstelling. Verschillende aspecten komen daarbij aan bod, waarbij de relatie tussen kunstenaar en kunsthandelaar het belangrijkste uitgangspunt is. Daarnaast worden de grote spelers op de negentiende-eeuwse kunstmarkt voorgesteld. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende typen kunsthandelaren, zoals de veronderstelde geldwolf versus de echte kunstkenner.

De tentoonstelling levert een nieuwe kijk op, die niet alleen de collectie van Pygmalion, maar ook diverse museale kunstwerken een belangrijke meerwaarde geeft.