Isaac Israëls (1865-1934)

Isaac Lazarus Israëls (1865-1934) was een van de voornaamste Nederlandse schilders uit de groep van Amsterdamse Impressionisten.

Opgeleid in het atelier van zijn vader Jozef Israëls, een van de meesters van de Haagse School, liep hij nauwelijks een paar jaar academie in Den Haag, van 1880 tot 1882. In 1886 studeerde hij korte tijd aan de Rijksacademie Amsterdam, waar hij weggestuurd werd omdat hij inmiddels volleerd was.
Israëls bleef in Amsterdam wonen tot 1908. Daar maakte hij kennis met het mondaine stadsleven en ontmoette er George Breitner en Willem Zwart, die zijn schildersvrienden werden. Net als Breitner probeerde hij de vluchtige momenten van het stadsleven vast te leggen: hij werd de schilder van het turbulente nachtleven met een vrije, zwierig impressionistische toets.

In 1904 trok Israëls voor het eerst naar buiten met de schildersezel om aldus het directe licht op doek te verwerken in strand- en duinenscènes. Van 1905 tot 1913 leefde hij in Parijs, waar hij specifiek Parijse motieven schilderde: het publiek in de parken, de cafés, cabarets en bistro\'s, en de circus- en kermisacrobaten.

In 1923 keerde hij na diverse reizen terug naar Den Haag. Hij ging voorgoed wonen in het huis van zijn ouders. In het koetshuis van nr. 2 hadden Isaac en zijn vader ieder een eigen atelier. De vader van Israëls was overleden in 1911. Isaac Israëls overleed thuis, op 7 oktober 1934, twee dagen nadat hij werd aangereden door een auto, waar hij geen uitwendige verwondingen door had opgelopen.
Zijn techniek, niet van Franse invloed gespeend, leidde tot de blijvende faam van de Amsterdamse Impressionisten.